Kiecka z Pskova

UWAGA! Ta wersja sukni nie pokrywa się z propozycją kroju sugerowaną przez badaczki znaleziska, nie należy się na niej wzorować rekonstrukcyjnie! (dodane wrzesień 2020)

Dziś na tapecie - interesująca sukienka według znaleziska z rosyjskiego Pskova. Czyli co nosili Waregowie - a raczej ich małżonki, o ile akurat były Skandynawkami ;)

Od roku 2004 w Pskovie prowadzone były wykopaliska, których owocem było m. in. odkrycie trzech grobów komorowych, a później, w ostatnim z nich - pozostałości tekstyliów. Datowane było to wszystko na X w.
Były to tkaniny lniane i jedwabne, prawdopodobnie w pudełku z obłogu brzozowego.

Pozostałości obłogu - być może pudełka.

Rysunek komory grobowej - a to czerwone 

to właśnie nasze pudełeczko z ciekawą zawartością.

Znaleziono także parę broszy żółwiowych pod którymi też przechowały się fragmenty tkaniny.

Tym razem rozpiszę się bardziej tylko o tym, co naukowcy uznali za pozostałości sukni - o sukni fartuchowej będzie kiedy też ją uszyję - czyli mam nadzieje wkrótce, bo materiały już mam :)

Lnu nie zachowało się wiele - pętelki przy broszach oraz fragmenty dekoltu.

Znalezisko.

                                             

I rysunek. 

Pierwotnie len był prawdopodobnie w kolorze niebieskim. Niebieskie były też pętle sukni fartuchowej - więc być może i ona sama. 

Ja w swojej rekonstrukcji użyłam niebarwionego lnu ponieważ nie znalazłam nigdzie tkaniny w odpowiednim odcieniu niebieskiego - takim jak najbardziej przypominającym naturalnie barwiony - nie miałam też jak samodzielnie zafarbować materiału. 

Takie mniej więcej odcienie niebieskiego uzyskuje się na lnie:

Zestawienie ze zdjęć z sieci.

Poza lnem były jednak także fragmenty jedwabiu, który przechował się dużo lepiej. Są to jedwabne mankiety, pierwotnie czerwone. Ich obwód to około 20 cm, a szerokość 12 cm - kawał jedwabiu.

Mankiet, po lewej wylot. 

I drugi, gorzej zachowany.

Kolejnym fragmentem jest pas jedwabiu szerokości ok. 4,5 cm - wg. badaczy mogło to być wykończenie dołu sukni. Także on pierwotnie miał być czerwony.

Pas jedwabiu.

I jeszcze raz.

Jaki "pomysł na kieckę" wyciągnęli z tych fragmentów rosyjscy badacze?

W ich interpretacji suknia była szeroką tubą bez klinów, z doszytymi rękawami. 

Marszczone ściągnięcie pod szyją dopasowywało obwód tuby do ramion użytkowniczki, zaś dół pozostawał szeroki, o dużym obwodzie, co pozwalało swobodnie chodzić. 

Jest to dosyć uznaniowa interpretacja ponieważ zachowane fragmenty a) są małe, b) zostały znalezione nie "na osobie" co mogłoby podpowiedzieć coś w kwestii tego jak to wszystko było noszone, ale jako osobny, ładnie poskładany dar złożony do grobu - dzięki temu zresztą przetrwały. 

Wg. artykułu "Предварительные итоги исследования текстиля из погребения №3 Старовознесенского IY раскопа в Пскове. " E. Zubkowej i O. Orfińskiej taka propozycja rekonstrukcji ubioru oparta jest, poza oczywiście znaleziskiem, na teoriach skandynawskich badaczy tekstyliów z wczesnego średniowiecza. Autorki nie piszą nic o tym, czy suknia posiadała kliny, ponieważ nie zachowało się nic, co mogło by wskazywać na ich obecność lub brak - zdecydowały się na postać bez klinów. 

W przypadku sukni fartuchowej sprawa była o tyle łatwiejsza, że zachowało się znacznie więcej materiału, stąd taka a nie inna interpretacja i pomysł na sposób noszenia tego elementu.

Rozrysowane suknie

Wizualizacja jak to mogło być noszone

Moim zdaniem jest to ciekawa interpretacja. Krój sukni z prostokątów na kształt tuby ma sens kiedy jest owa tuba u góry zwężona za pomocą marszczeń i sznureczka do wiązania, a przy tym:

- można taką kieckę uszyć bez marnowania ani kawałka materiału - po prostu zszywając płaty tkaniny i doszywając rękawy

- nadaje się i na ciążę i na czas pomiędzy kolejnymi ciążami - nie zapominajmy że w tamtej epoce (i długo po niej zresztą też) kobiety w ciąże zachodziły co rok-dwa lata jeśli nie miały żadnych problemów z płodnością - no, i mąż był gdzieś w okolicy ;-) 

- dodatkowo przez rozcięcie łatwo wyjąć cyca do karmienia a potem zawiązać pod szyją żeby nie wiało

To skoro już się rozpisałam, czas na obrazki, czyli moja rekonstrukcja sukni z Pskova. Tadam! ;-)

Suknia z przodu

I z tyłu

Wykończenie pod szyją

Rękawy i szerokie mankiety na nich

Zdjęcia znaleziska w artykule oraz moja wiedza o tych tekstyliach pochodzą z następujących stron:

- Nález ženského oděvu vikingské doby ze Pskova

- New discovery of Viking Age clothing from Pskov, Russia

A przede wszystkim z artykułu "Предварительные итоги исследования текстиля из погребения №3 Старовознесенского IY раскопа в Пскове" zamieszczonego m.in. tutaj za pomoc w którego tłumaczeniu podziękowania należą się mojej Matce Rodzicielce :] 

Tutaj udało mi się go znaleźć w wersji łatwiejszej do wrzucenia do translatora, jakby się ktoś chciał zaznajomić. 

Cóż, jeśli ktoś chciałby odtwarzać "Wareżkę" to ma w postaci tego znaleziska niemalże cały komplet stroju - nic, tylko brać i korzystać... Jakoś jeszcze nigdy nie udało mi się zobaczyć w Polsce kogoś w takim stroju. A dzikich miksów za to nie brakuje.