Fiński strój - wersja tymczasowo skończona

Czas się pochwalić :)

Mój fiński strój miał premierę na Czersku, ale dopiero tydzień później miałam okazję go obfotografować, a raczej być w nim obfotografowana. A później zdjęcia musiały poczekać aż znajdę chwilę, żeby je obrobić.

 Z samego Czerska zdjęć mam niewiele, no i niestety Rudy nie uwiecznił mojego historycznego - bo pierwszego w rekonstruktorskiej karierze, udziału w Biegu Dam :D Tzn. uwiecznił "bloki startowe" ale już samego biegu nie, bo podobnoż "było pod słońce" ;) (to znaczy załapałam się na kilka zdjęć osób z naszej grupy i spoza niej, ale nie pamiętam czyje kogo, a nie chcę wrzucać bez opisu i pozwolenia)

To najpierw kilka naszych zdjęć z Czerska, by kronikarskiej powinności stało się zadość, a później strój dokładniej :)

I sesja w Białogrodzie:

Tutaj dobrze widać długości warstw - peplos sięga powyżej połowy łydki, kiecka za kolano. Bardzo praktyczne długości. 

  

Chusta usztywniona jest czółkiem z kory brzozowej, ukrytym pod tkaniną, osobno wiązanym na czole. Ale ten element chcę przerobić na toczek, także usztywniony korą brzozową - takie rozwiązania mają dziewczyny z Pruskich Partyzantów (których Sekcją MorśFińską w sumie jesteśmy :D), i wydaje się ono być słuszniejsze, zarówno po bliższym przyjrzeniu się zdjęcia rekonstrukcji nakrycia głowy ze stroju z Pernio, jak i źródeł etnograficznych.

W dalszych planach jest wysoki czepek, ale to jeszcze nieprędko.

Zrobienie tego blingu kosztowało mnie kilka dni pracy, połamane paznokcie i pozdzieraną skórę na palcach, ale wyszło świetnie. A odpowiednio zamotane bardzo dobrze się trzymało. Jest to moja druga próba rekonstrukcji nakrycia głowy ze stroju z Pernio (pierwszą można zobaczyć tutaj), tym razem oparta na nowej jego wersji. 

Kilka detali nakrycia głowy - krajka wyszła minimalnie przykrótkawa (ozdoby powinny zwisać bliżej skroni), ale źle nie jest. Ogólnie to nakrycie głowy jest całkiem wygodne, nie przeszkadzało mi w całodziennych pracach, acz fakt, że też pola nie orałam, głównie szycie, jakieś prace kuchenne, a później, na pokazie w Cieszynie, barwienie.

Jak zwykle oczywiście nie sfotografowałam wszystkich szczegółów, w tym przypadku wachlarzyków ze sprężynek na dole zapaski.
Trochę widać tutaj:

O źródłach do takiego a nie innego wyglądu zestawu pisałam już w poprzedniej notce. Powiedzmy, że tymczasowo jest skończony. Tymczasowo - bo chcę wymienić "wierzchnią" krajkę na inną (a może w ogóle na sprężynkowy pas?), właściwie dolna, przytrzymująca zapaskę też przydałaby się solidniejsza (póki co używam starej, nieco już wymiąchanej a i nie jakiejś świetnej jakości), bo wysoki czepiec zrobić, bo toczek do zestawu z niskim czepcem, bo z czasem fajnie może byłoby i zapaskę wymienić na osobiście ręcznie tkaną... Eh, praca rekonstruktora nigdy się nie kończy... ;)