Finlandia - kolejne starcie ;)

Już od dawna zabierałam się do przygotowania fińskiego stroju dla siebie. Zabierałam, zabierałam, ale ciągle nic z tego nie wychodziło. Do czasu kiedy nasi ulubieni Pruscy Partyzanci postanowili zintensyfikować wysiłki w celu wciągnięcia nas w XIIInastkową rekonstrukcję, stosując zarówno pogróżki jak i obietnice ;) Niniejszym postanowiliśmy wyszykować się na Czersk, bo w końcu jak XIIInastka to Czersk, i tak dalej, i takie tam...



Strój od strony tekstylnej oparty jest na nowych rekonstrukcjach fińskich ubiorów - czyli kiecka, peplos, narzutka, coś na głowę.
Jeśli chodzi o zestaw biżuterii i akcesoriów, inspirowałam się przede wszystkim znaleziskami z Raisio i Perniö, ale zasadniczo taki komplet jest charakterystyczny dla XII-XIII stroju fińskiego - a raczej zachodniofińskiego, bo na wschodzie rzecz wyglądała nieco inaczej - dwie zapinki podkowiaste odpowiedniego typu do spięcia peplosu, trzecia jako spięcie narzutki. W pochówkach powtarzają się sprężynkowe obszycia zapaski, aplikacje na narzutkach oraz wykończenia specyficznego czepca. Co ciekawe - to był już zestaw całkiem zamożnej osoby. W skromniejszych pochówkach pojawia się wersja okrojona - jedna lub dwie zapinki, sprężynek brak.

Raisio - zestaw skromny...

... i na wypasie.

Podobny zestaw można zobaczyć na ósmym zdjęciu notatki na blogu Hiien Kissa - tutaj widzimy jeszcze dodatkowo łańcuszek między zapinkami, w pochówku z Raisio są szklane paciorki. W jednym z pochówków z Perniö mamy cztery zapinki (na ramionach, pośrodku, na tyle głowy), srebrną zawieszkę i koralik, z kolei w innym kolię ponad trzydziestu paciorków.

Ja sama zdecydowałam się na dwie zapinki na ramionach, jedną do narzutki i jedną do kaarihuntu numer jeden - robić będę dwa, najpierw usztywnioną czółkiem chustę ze sprężynkową ozdobą, opartą na znalezisku z Perniö, następnie wysoki czepiec ze spiralkami, wg. pozostałości znajdywanych w wielu pochówkach. Czepiec w drugiej kolejności, bo chcę go od podstaw utkać, żeby wszystko było jak być powinno, czyli m.in. sprężynki wtkane w brzegi materiału.
Póki co pracuję nad takim czepcem, acz nie tkanym na wymiar, dla Ani, dla której szyłam poprzedni fiński zestaw. Jak to ujęła: "dojrzała do tego czepca" ;) Mam nadzieję wkrótce go tutaj zaprezentować :)
Do tego odpowiednie wykończenie na zapasce i narzutce, i krajka do przepasania.

Nie powiem, żeby nie nęciła mnie wersja wschodniofińska, łączona z plemionami Karelów - wrzecionowate zapinki, duże zapinki podkowiaste, bogate zestawy łańcuszków i zawieszek... Ale na taką mnie póki co nie stać :D

Ozdoby z Tuukkalan

W każdym razie sprężam się przed Czerskiem ;)
Póki co mój strój wygląda tak:

Peplos wymaga jeszcze skrócenia - do zdjęcia podpięłam go szpilką i widać, że się po lewej stronie odwinął.
Do brzegu "dotkałam" na tabliczkach wykończenie, by upodobnić tkaninę do postawu tkanego ręcznie, z właściwym trzecim brzegiem. Cóż, chyba nie stanę się fanką tkania tabliczkowego. I rozumiem już w stu procentach, dlaczego dziewczyny tkające krajki usprawniają sobie pracę poza pokazami i wyjazdami patentem z krętlikami wędkarskimi - skręcanie się przędzy doprowadzało mnie do szału. Do skończenia zostało mi jeszcze jakieś 30 cm, ufffff...

Zapaska - barwiona na rudo kruszyną - jest w trakcie obszywania brzegów spiralkami z brązu.

Chusta usztywniona jest czółkiem z kory brzozowej. Dawno temu zaczęłam robić takie dla znajomej, też do stroju XIII-wiecznego, ale ruskiego. W międzyczasie znajoma zrezygnowała, a u mnie się czółko ostało, w sam raz na teraz. Na zdjęciu widać, że całość kaarihuntu przewiązana jest plecionym sznureczkiem - czeka na ozdóbkę sprężynkową :)

Obecne zapinki są tymczasowe - co prawda łapią się jeszcze na datowanie, ale ledwie ledwie, chcę zamiast nich zaopatrzyć się w bardziej typowe dla XII-XIII w.

No i potrzebuję innego przepasania, ale jeśli z tym nie zdążę, to wykorzystam którąś z krajek, jakie mi zalegają w domu. Mam nadzieję, że jednak się wyrobię. Czasu dużo nie zostało, ale od czego są długie wiosenne wieczory? ;)

A tymczasem szykuję się do warsztatów na Wolinie - warsztatów przygotowawczych przed rejsem w czerwcu. No, "przygotowuje się" to dużo powiedziane, w zasadzie muszę spakować kosz, kupić prowiant i można wyruszać.

Nieco się nam wykruszyła załoga, więc i tutaj wrzucę nasze ogłoszenie, a co :) Nie chce się któraś wybrać z nami w czerwcu? :)

Wysypały nam się dziewczyny z załogi, w związku z czym poszukujemy odważnych na ich miejsce :)
Przygotowujemy się do pierwszego rejsu żeńskiej załogi łodzią historyczną "Orzeł Jumne" i w tej chwili, po zmianach w składzie, potrzebujemy od 4 do 6 par rąk gotowych na spory wysiłek i głów chętnych do nauki.
Konkrety: warsztaty przygotowujące odbędą się 1-3 maja w Centrum Słowian i Wikingów na Wolinie. Koszt - dojazd i jedzenie.
Dobrze jest być na warsztatach, ale jako że to za kilka dni, to nie jest to absolutnie obowiązkowe, zależy nam przede wszystkim na załodze na rejs!
Właściwy rejs rozpoczyna się w tym samym miejscu 19.06 i potrwa w przybliżeniu dwa tygodnie. Orientacyjne koszta wynoszą ok. 700 zł od osoby - to nie jest dużo jak na dwutygodniowy rejs (w tym jest wliczone jedzenie, wszelkie opłaty i wynagrodzenia).
Obiecujemy pot, odciski, odkrycie mięśni, z których posiadania nie zdawałyście sobie sprawy (a bolą) ;), ale przede wszystkim piękną historyczną przygodę i naukę nowych umiejętności :)
Projekt nastawiony był pierwotnie na rekonstruktorki wczesnego średniowiecza, ale tak naprawdę, na tę chwilę zgłosić się może każda chętna babeczka - od starożytności do końca średniowiecza :) Byleby wyposażenie było "wyprawowe", bo pogodę możemy mieć różną.
Nie jest wymagane doświadczenie żeglarskie (moje własne to całe trzy dni zeszłorocznych warsztatów, woooooow ;)).
Jeśli jesteś zainteresowana blisko 2-tygodniowym morskim rejsem, czujesz się na siłach i chcesz wziąć udział w tym wyjątkowym wydarzeniu zapraszamy na FB po szczegóły do Marta Milana Sapeta, Magda Iwah, Kaja Lærke Faber, albo do mnie też :)
Pozdrawiamy, Żeńska Załoga Orła Jumne :)
Orzeł Jumne

Mam nadzieję, że się uda, bo w przyszłym roku raczej już nie będę miała szans na żaden dłuższy rejs, a przy tym samo założenie projektu jest fajne :)