To żeby stało się zadość...

Wrzucam zdjęcie skończonego bębna.

Z zewnątrz dużo skromniejszy. Wzory nawiązują do szwedzkich petroglifów z epoki brązu - aczkolwiek są nieco zmodyfikowane, chociażby kształt łodzi.

Jakby ktoś był zainteresowany, to tutaj linki do zdjęć kamiurów: Tanumshede, Himmelstalund. 

Coś jest w tych prostych rysunkach (czy też raczej może rytach) co działa na wyobraźnię. W każdym razie na moją na pewno. Ot, taka podróż do źródeł religii, kultury w kilku obrazkach. 

Pałeczka powstała z kijaszka który znalazłam kiedyś pod wodospadem w Norwegii - jest bardzo ładnie wygłaskany przez wodę. Do tego oplot z sznurka konopnego i z barwionej naturalnie wełenki. 

A na końcu piórko krukowatego i sójki, przywiązane wełnianą nicią mojego własnego przędzenia.  

Malowania na zewnętrznej stronie ramy zapomniałam obfotografować zanim naciągnęłam skórę, więc tylko to, co przebija się przez nią ujęte:

Taka była ogólnie koncepcja, żeby malowanie zewnętrznej części tylko trochę przebijało - liczyłam na więcej, ale skóra okazała się być grubszą niż mi się wydawało. Tak czy siak - jest fajnie :)

No i naciąg. Zrobiony z konopnego sznurka splecionego w warkoczyk - żeby był grubszy i wytrzymalszy. Sznurek zaimpregnowałam woskiem. Zdjęcia zrobiłam jeszcze zanim cały naciąg został pokryty oplotem z dratwy i wełny - dla ładności i żeby się do wosku nie kleiły śmieci. 

A to zdjęcie to już tylko dlatego, że mi się podoba samo w sobie ;)

I tak właśnie wygląda bęben ukończony. Fajną zabawą było robienie go - wkrótce pewnie zabiorę się za następny, a jak skóry starczy to i jeszcze jeden, tym razem z podwójną membraną. 

W ogóle bardzo mi się bębnów robienie podoba - można połączyć doświadczenia z wielu dziedzin rzemiosła. Chętnie bym jeszcze jakieś zrobiła - chyba trzeba będzie opanować robienie ram :-)